Metoda EVRF

Układ żylny kończyn tworzy sieć naczyń, w której wyróżniamy: układ żył powierzchownych zlokalizowany pod skórą, układ żył głębokich leżący w głębi kończyny oraz żyły przeszywające, które łączą obydwa powyższe. Zabieg metodą EVRF leczy refluks żylny w zakresie układu żył powierzchownych, który stanowi częsty powód powstawania bolesnych żylaków.

Żyły zdrowej kończyny dolnej posiadają zastawki, które otwierając się i zamykając, wspomagają przepływ krwi w kierunku serca. Refluks żylny rozwija się, gdy zastawki powstrzymujące krew przed cofaniem się zgodnie z siłą ciążenia zostają uszkodzone. W wyniku tego nie zamykają się prawidłowo, co powoduje żylaki, obrzęk nóg lub kostek, uczucie ciężkości nóg i zmęczenia, ból nóg, skurcze, uczucie pieczenia lub swędzenia skóry, zespół niespokojnych nóg, zmiany skórne, wrzody, rany otwarte lub inne urazy. Refluks żylny jest schorzeniem postępującym, które nieleczone, może się rozwinąć w cięższą postać choroby żylnej, tzw. przewlekłą niewydolność żylną (PNŻ). Zabieg metodą EVRF jest wykonywany w warunkach ambulatoryjnych. Lekarz, korzystając z pomocy USG, przez niewielkie nacięcie skóry wprowadza do chorego naczynia cewnik. Cienki cewnik, zasilany prądem o częstotliwości radiowej, emituje ciepło do ściany naczynia, powodując jej obkurczenie i zamknięcie światła żyły. Po zamknięciu naczynia płynący przez nie strumień krwi ulega samoczynnemu przekierowaniu do zdrowych żył. Po zabiegu na miejsce wprowadzenia cewnika zakłada sie zwykły opatrunek, może być też zalecone zastosowanie dodatkowego ucisku. Lekarz może ponadto zalecić na pewien czas regularne spacery, unikanie długotrwałego pozostawania w pozycji stojącej oraz wzmożonego wysiłku. Przeciętny pacjent powraca do zwykłego trybu życia w ciągu kilku dni po zabiegu.